W miniony wtorek odwiedziłyśmy kolejnego z naszej listy lekarza neurologa. Po pierwsze wyczekałyśmy się w kolejce, że głowa mała, a po drugie, szkoda, że nie ma przepisu jakiegoś w naszej służbie zdrowia, że z małym dzieckiem wchodzimy po za kolejnością, tak jak np. honorowi dawcy krwi, no cóż tego nie zmienię.
Lekarz przyjmował od 8:30 do 10:30, więc wybrałyśmy się na sam koniec z nadzieją, że ominą nas dzikie tłumy, niestety się przeliczyłam i tak od 10 próg gabinetu przekroczyłyśmy o 11:20.
Pani dr na początku przeprowadziła standardowo wywiad dlaczego tak wczesny poród, skąd ten wczesny poród, przeczytała cały wypis i rozpoczęła badanie.
Było opukiwanie młoteczkiem wszystkie odruchy prawidłowe, było smyranie po stópkach, było świecenie latareczką w oczka by sprawdzić czy wodzi za światłem, był pokaz umiejętności trzymania główki na brzuszku i wszystko zaliczone na 5+.
Pani neurolog chce nas widzieć za pół roku i jeśli nadal tak świetnie będzie się rozwijać, to na tej wizycie poprzestaniemy. Gabinet neurologa opuściłam z bananem na ustach, bo słysząc takie superlatywy serce rośnie.

Szczypta o Mnie