Tegoroczne wakacje udały się jak mało, które. Jesteśmy wszyscy tak zadowoleni i ciągle w myślach, rozmowach powracamy do tych szalonych, słonecznych dni spędzonych w tym nieziemsko pięknym kraju. Bo, że Czarnogóra piękna jest to tego mówić nie trzeba to trzeba zobaczyć. Czarnogóra to kraj ze zmiennym krajobrazem, to doskonałe połączenie duetu morza z górami, to niesamowicie mili ludzie, to zmienny klimat, to po prostu cud.
Więc zaczynamy dla wytrwałych dość obszerna notka, mam nadzieję, że sama w niej wytrwam z opisem do końca :)

Podróż i dzień 1 i 2

Wyruszyliśmy w poniedziałek o 19:00, spakowani, sunia oddana do rodziców pod opiekę, mieszkanie zamknięte na cztery spusty, a my gotowi do drogi. Pierwszy postój po 100 km dotankowanie auta, by sprawdzić ile pali, Luli została przebrana w piżamkę i była zwarta i gotowa na sen, zasnęła szybko, bo w dzień nie miała swoje drzemki, a my mknęliśmy. Dystans jak mieliśmy do pokonania wynosił 1 600 km, wg obliczeń mojego męża i trasy jaką pokonaliśmy w ub roku do Bułgarii, który wynosił 2 200 km pokonaliśmy w 28 godz, liczyliśmy, że do Czarnogóry w 17 dojedziemy. I tak po 10 godzinnej jeździe mieliśmy za sobą 1000 km byliśmy w Belgradzie, pozostało 600, mąż ze szczęścia ręce zacierał, że pozostało tylko 6 godz podróży, ja nockę z Luli przespałam, mąż prowadził i w dalszą drogę pozostaliśmy na tych samych miejscach. I tu niestety nasze oczekiwania się nie sprawdziły droga nas przerosła bo ostatnie 600 km okazało się drogą krętą non stop przez górskie serpentyny, gdzie momentami jazda była równa 30 km/h, często bez barierek i z zakrętami śmierci. Mąż zaczął wysiadać, nie dawał rady dalej jechać i były dwie opcje spanie gdzieś na parkingu parę godzin, by zregenerował siły, albo ja prowadzę, niewiele myśląc usiadłam za kółkiem i dawaj pojechałam. Jestem z siebie niesamowicie dumna, że przeszłam i zdałam wzorowo taki mega test na kierowcę. Wspólnymi siłami pokonaliśmy męczącą drogę przez góry w 17 godzin, mąż miał dość Czarnogóry jeszcze nie dojechaliśmy, a już miał jej dość. Na miejsce naszego wypoczynku wybraliśmy Tivat, miejscowość dobrze usytuowana nad zatoką, blisko do pozostałych ciekawych miejsc w Czarnogórze i do słynnego Dubrovnika w Chorwacji. Kwatery brak więc wjeżdżając do Tivatu o 22 mieliśmy lekkiego stresa, że kolejną noc spędzimy w aucie, bo nic o tej porze nie znajdziemy. Pierwszy postój zaraz na początku Tivatu zatrzymaliśmy się w sklepie z wywieszką apartamenty. Pierwszy pokój obejrzany i tu postanowiliśmy zostać. Należy wspomnieć, że nasza Pani Sławka słowa po za serbskim nie umiała, dzięki, że w sklepie była młoda dziewczyna, która umiała angielski, dzięki niej dogadaliśmy się i wytargowaliśmy cenę. Kwatera za 8 euro u Pani Sławki, pokój z łożem małżeńskim i łóżkiem dla Luli, pokój był wynajmowany przez Pania Sławkę w jej prywatnym mieszkaniu, gdzie miała 3 pokoje z czego dwa wynajmowała, dostęp do kuchni, która w Czarnogórze znajduje się na tarasie, kuchnia pod chmurką, łazienka nie w pokoju, ale nam to nie przeszkadza, nie przywiązujemy aż takiej wagi do wygód na wakacjach, grunt, by było gdzie spać, umyć się, a przede wszystkim by było czysto. Padnięci po ciężkiej podróży zasnęliśmy od razu.

Dzień 3
Śniadanie, plażowanie, popołudniowa drzemka, obiad, penetrowanie najbliższej okolicy, kolacja i spać :)

Dzień 4
Pierwsza wycieczka "Czarnogórski Dubrovnik" czyli Kotor. Oddalony od nas 4 km, jazda przez tunel wydrążony w górach. Piękny widok, przyjemny dla oka, wyślizgane płytki na ziemi, wąskie kamienne uliczki, kościółki.
Kotor jest jednym z najlepiej zachowanych średniowiecznych miast w południowo-wschodniej Europie, pełen zabytkowych budowli. Stare miasto otoczone jest średniowiecznymi murami miejskimi, które łączą się z twierdzą św. Jana na Samotnym Wzgórzu o wysokości 260 m n.p.m. wstęp 3 euro. Długość murów wynosi 4,5 km, wysokość – 20 m, a szerokość 15 m.
Twierdza św Jana na Samotnym Wzgórzu zdobyta nie powiem, że było lekko, było ciężko jak cholera, Luli z tatą doszli do połowy drogi do kościółka i zostali, a matka zakasała rękawy i powiedziała, że musi tam wejść i weszłam, upocona, zmęczona, ale szczęśliwa, a widok dla oka nie do opisania. Zaznaczę, że schodząc z twierdzy w życiu nie miała takiego uczucia w nogach jak tu kiedy stanęłam w miejscu nogi samoistnie mi się trzęsły nie potrafiłam nad tym zapanować, więc lepiej było jak szłam niż stałam. Przyjęliśmy zasadę, że zawsze wracając z naszych wycieczek będziemy zaliczać, inne plaże i tu w drodze powrotnej zawitaliśmy na plażę Oblatno, gdzie przyjemnością było stąpanie w morzu, bo zejście było piaszczyste.
Dzień 5
Odpoczywamy po wycieczce, by na jutrzejszą nabrać siły.

Dzień 6
Dziś znów wycieczkujemy się, zwarci i gotowi na cel obieramy Świętego Stefana i Budvę. Po sytym czarnogórskim śniadaniu wyruszamy w drogę.



W drodze powrotnej trafiliśmy na piękną plażę w Kupari zwane miastem duchów, a czemu.