Piorunem po pracy wsiadam w auto i na złamanie karku pędzę do domu bo wizyta u lekarza. Wpadam, ubieram Luli, machamy dziadkowi na do widzenia, wsiadamy do auta i jedziemy. I od razu pojawia się problem z zaparkowaniem auta, w końcu parkujemy, ale i tak dojść spory kawałek musimy. Wchodzimy i co słyszę "Pani dr nie ma. Chora." Ok nie mam pretensji, że chora w końcu człowiekiem jest i ma prawo niedomagać, ale ja się pytam w rejestracji po co mają nr tel na karcie zapisany chyba po to by zadzwonić i poinformować, no nic nie usłyszałam wody w usta nabrała, języka w gębie zapomniałam. Chyba nie muszę wspominać jaka byłam wściekła, aż się gotowało we mnie i wyć mi się chciało. Godzina parę min po 16 wracamy do domu i czekamy na 18 i na świąteczną pomoc doraźną. W domu podejście do zupy idzie nam to opornie jak krew z nosa w końcu udaje się coś tam wcisnąć, buzia jej się nie zamyka, męczy się, na szczęście na zegarze wybija 17:30 wsiadamy do auta i jedziemy, żeby w kolejce nie czekać. Dotarłyśmy przed czasem pierwsze jesteśmy. Wchodzimy i wychodzimy z receptą na antybiotyk niestety nie obyło się bez niego. Osłuchowo czysta, kaszel krtaniowy i wirusowy, ale Neosina nie dała rady więc trzeba działać mocniej. Jedziemy wykupić lekarstwa i o zgrozo chyba w piątej aptece dostaję antybiotyk. I może by nie było w tym wszystkim nic złego gdyby nie fakt, że sama ze wszystkim zostałam, bo małżowinka w delegacji do jutra. Trzymajcie kciukasy by szybko ozdrowienie nastąpiło, a przede wszystkim by w nocy kaszel dał pospać, bo dziś się zaczęło.

Szczypta o Mnie