Kolejne spotkanie na szczycie za mną. Na front tym razem trafiła Kobieta blogująca. Na początku jeszcze raz ogromnie Cię przepraszam, za moje spóźnialstwo, ale nie sądziłam, że spędzę u lekarza tyle czasu, a była to dla mnie ważna wizyta, wizyta u gina. I dziękuje Ci za Twoją cierpliwość, za to, że na mnie poczekałaś, a ja pędziłam jak na złamanie karku, ale warto było. Spotkanie udane, czas spędzony w miłym towarzystwie. A kobieta blogująca to osóbka, która zaraża swoim uśmiechem, mała, drobna, o dziewczęcej urodzie kobieta, z małym przystojniakiem Mareckim o anielskich blond lokach. Pogoda dopisała, czas spędziłyśmy na spacerowaniu i plotkowaniu o życiu (kobieta blogująca jest równie, a może nawet bardziej wygadana jak ja :) )po jednym z łódzkich parków, a następnie do naszego grona dołączyła Lulcia, która z małym donsem i grymasem na twarzy przywitać się nie chciała z naszymi gośćmi. Trochę odpuściła na wspólnych harcach na placu zabawach gdzie szalała razem z Mareckim, matki próbowały przycupnąć na ławce, ale było to awykonalne, ciągle dzieciaki chciały coś. I w końcu nadeszła chwila pożegnania, odprowadziłyśmy się, na pożegnanie uścisnęłyśmy się do następnego i oby szybko, bo ja już tęsknię za jej uśmiechem i Mareckiego anielskimi lokami.
Bym zapomniała oczywiście kobieta blogująca na nasze spotkanie z pustymi rękoma nie przyszła, obdarowała mnie swoimi cudami, które tworzy z pomocą szydełka, włóczki i jej sprawnych rączek. Podkładki cieszą oko.
Dziękuje :*

 Szczypta o Mnie