Jak już wiecie te, które czytają bloga Adulki, że zrobiłyśmy między sobą  blogową wymiankę. Idea była taka ja przygotowuje coś dla Adulki, a ona coś dla mnie.
Na swoją niespodziankę cierpliwie czekałam, bo trzeba było ją przede wszystkim zrobić, a wymagało to nie lada pracy, a po za tym wypalić w piecu, udziergać na szydełku, więc czasu sporo pochłonęła. Paczuszkę, a w sumie dwie paczuszki jakie otrzymałam, przeszły moje oczekiwania, ze zdziwienia przecierałam oczy, czy to na pewno do nas miało przyjść, bo Adulka  śmiem stwierdzić zwariowała.
W jednej paczuszce, którą listonosz zostawił u sąsiadki znalazłam gipsowe cudeńka, skrzętnie zapakowane w tony papieru, by nic się po drodze nie ułamało, nie złamało ( niestety gips jest tak delikatny, że konikowi na biegunach ułamał się ogonek, ale i to mu nie odebrało osobistego uroku i prezentuje się cudnie na ścianie Lulkowego pokoju w towarzystwie anioła i renifera ), a po za konikiem na biegunach znalazłam w paczuszce gipsowe zawieszki jedna z motywem Świąt Wielkanocnych i mimo, że już po Świętach są tak cudne, że nadal wiszą i cieszą oko, a co, baranek czy kurczaczek nie muszą się kojarzyć z Wielkanocą. Drugie gipsowe zawieszki znalazły miejsce w pokoju Lulci, bo idealnie pasują do pokoju małej dziewczynki. Tego samego dnia gdy odpakowywała paczuszkę nr 1 mąż przyniósł mi awizo ze skrzynki, czym prędzej pomaszerowałam na pocztę i odebrałam paczuszkę nr 2, a w niej czapeczki cieniutkie, szydełkowane, własnoręczna robota wykonana przez babcię córeczek Adulki, do tego do kompletu cieniutkich czapeczek, czapka na chłodne jesienno-zimowe spacery w komplecie z kominem, no mówię Wam dech w piersiach zapiera, zresztą zaraz zobaczycie same.
I nie mówcie dziewczyny, że nie macie talentów do tworzenia. Bo Adulka jest kolejnym przykładem na to jaki talent posiada do tworzenia gipsowych cudeniek, na których widok dech w piersiach zapiera. Może czasem tkwi gdzieś on w nas głęboko i potrzeba bodźca, czasu by go odkryć.
Ja tu pitu pitu o naszej wymiance, a słowem nie wspomniałam o samej Adulce. Jest mamą cudownej trójki dziewczynek, które są tak samo przesłodkie jak ich mama, po za rolą mamy Adulka to piękna kobitka i kochająca żona jednym słowem kobieta z klasą i duszą, a do tego utalentowana. Śledzę losy rodzinki Adulki na bieżąco, towarzysze im w czytaniu od samego początku bloga i mam cichą nadzieję, że kiedyś uda nam się spotkać w realu, na wspólnej kawie, na wspólnych wygłupach naszych dziewczynek.
Z tego miejsca jeszcze raz serdecznie dziękuje Ci Aduś za te cuda jakie dla nas przygotowałaś i jakimi nas obdarowałaś mua :*