Wczoraj grubo po północy gdy swoje kroki kierowałam do łóżka zmęczona nad aktywnym dniem, moje myśli cofnęły się w przeszłość do 21 czerwca 2011 roku.

Wczoraj o północy  całowałam moją starszą córcię na dobranoc, a w 2011 roku pamiętam, że o północy smacznie sobie spałam. Mój spokój przerwany został o 3 nad ranem gdy odeszły mi wody. Przestraszona, bo w końcu byłam pierworódką, zbudziłam męża krzykiem "Wody mi odeszły, zobacz jaki mają kolor czy nie są zielone i czy czop mi wypadł". I wtedy się zaczęło.
Od tego dnia moje, nasze życie uległo zmianom, ogromnym zmiano. Życie zostało przewartościowane i poukładane od początku na innych zupełnie zasadach niż do tej pory.
Nowe zasady, w których to ona była teraz na pierwszym miejscu i wciąż jest moja mała-duża dziewczynka.


I tak ta mała dziewczynka dziś kończy 6 lat. To już całkiem poważny wiek. I mimo, że wiek poważny to wciąż reaguje bardzo emocjonalnie, a jej nastroje są zmienne jak chorągiewka na wietrze. Uwielbia rysować, wycinać, kolorować, tworzyć małe arcydzieła sztuki z plasteliny, o układaniu puzzli już nie wspominając, a do tego ślicznie śpiewa i tańczy. Jazdę na rowerze dwukołowym ma opanowaną do perfekcji, uwielbia chlapać się w wodzie, basen w ogrodzie stoi i czeka na słoneczne, upalne dni. Aktywność to jej drugie imię, nie potrafi usiedzieć dłużej na pupie w jednym miejscu, stąd też problemy z koncentracją, nad którą dzielnie ćwiczymy. Jest bardzo wrażliwą, uczuciową dziewczynką, do tego troszkę nieśmiałą, wycofaną, nie wierzącą w swoje możliwości. Potrafi liczyć, dodawać na paluszkach proste działania, zna literki nie wszystkie, ale odbierając list z poczty umie się podpisać swoim imieniem i nazwiskiem, dni tygodnia wciąż się jej mieszają i poniedziałki myli z piątkami, o miesiącach już nie wspominając, a na zegarku kompletnie się nie zna, ale całe życie przed nią. Jest bardzo cierpliwa i wyrozumiała do swojej młodszej siostry, która lubi płatać jej figle. Stanowczo nie lubi gdy młodsza buszuje w jej pokoju i rozwala zabawki. Jest bardzo poukładana, w pokoju ceni sobie porządek i tak u Lulci w pokoju zawsze na półkach zabawki stoją równo w rządku to samo w szafie z ubraniami, doskonale sobie radzi z ich składaniem, a o strojeniu i wybieraniu ubrań już nie wspomnę to jej choroba, jak by mogła najlepiej by ciągle się przebierała, a i do tego ma zapędki na malowanie paznokci i chodzenie w moich butach na obcasie.

Tak więc nasza najdroższa córeczko


I tak wspólnie od 6 lat zmieniamy świat.